Ιταλικός εξερευνητής της φύσης του νοήματος ήταν ένας best-seller μυθιστοριογράφος και μία επιβλητική προσωπικότητα στη φιλοσοφία και στην ακαδημαϊκή κοινότητα.
Ιταλός συγγραφέας και ακαδημαϊκός ο Ουμπέρτο Έκο μιλάει για το βιβλίο του The Prague Cemetery in Cologne, Γερμανία, 2011. Φωτογραφία: Ralf Juergens / Getty Images
Ο Umberto Eco, του οποίου ο θάνατος στα 84 ανακοινώθηκε από τα Ιταλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, έκανε άλμα από το να είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος φιλόσοφος στο να γίνει συγγραφέας best-seller μυθιστορημάτων.
Έγινε ευρύτερα γνωστός για το ιστορικότου μυθιστόρημα μυστηρίου το 1980 The Name of the Rose, το οποίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες. Ο Eco δημιούργησε φαντασία που φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της ακαδημαϊκής δουλειάς του ως σημειολόγος, όπως ο ίδιος διερεύνησε τη σχέση ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.
Συχνά ονομάζεται η μελέτη των σημείων, η σημειολογία είναι μια σύγχρονη φιλοσοφία που αναλύει τη σημασία της επικοινωνίας, είτε προφορική, γραπτή, επιστημονική ή καλλιτεχνική.
«Τα βιβλία δεν είναι για να γίνονται πιστευτά ως έχουν, αλλά για να υποβάλλονται σε έρευνα. Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο δεν πρέπει να αναρωτιώμαστε τι λέει αλλά τι εννοεί», είπε κάποτε ο Eco.
Ο Eco πέθανε αργά την Παρασκευή μετά από μια μακρά μάχη με τον καρκίνο, δήλωσαν τα μέσα ενημέρωσης το Σάββατο.
Μία γοτθική δολοφονία μυστήριο στεγάζεται σε ένα ιταλικό μεσαιωνικό μοναστήρι, The Name of the Rose συνδυάζει σημειωτική, βιβλική ανάλυση, μεσαιωνικές μελέτες και λογοτεχνική θεωρία.
Έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και προσαρμόστηκε για τη μεγάλη οθόνη από τον Jean-Jacques Annaud για την ταινία του 1986 με πρωταγωνιστή τον Sean Connery και τον Christian Slater.
Ο Eco, ο οποίος συνέχισε την ακαδημαϊκή του εργασία μέχρι αργά στη ζωή, συνέχισε τη λογοτεχνική επιτυχία του με το Foucault’s Pendulum (το Εκκρεμές του Φουκώ)(1988) για το χαμένο θησαυρό μιας αίρεσης που ονομάζεται Knights Templar, The Island of the Day Before (1994), Baudolino (2000), The Prague Cemetery (2010), ένα μυθιστόρημα για την άνοδο του σύγχρονου αντισημιτισμού, και το Numero Zero (2015).
Ο Eco γεννήθηκε στις 5 του Γενάρη 1932 στην Αλεξάνδρεια στην βόρεια ιταλική περιοχή του Piedmont.
Ο πατέρας του, ο Giulio Eco, ήταν ένας λογιστής πριν στρατολογηθεί για να πολεμήσει σε τρεις πολέμους.
Το όνομα της οικογένειας Eco φέρεται να ήταν ένα ακρωνύμιο της Λατινικής ex caelis oblatus, «ένα δώρο από τους ουρανούς", η οποία δόθηκε στον παππού του από αξιωματούχο της πόλης.
Ο νεαρός Umberto είχε μια Ρωμαιοκαθολική ανατροφή, έχοντας εκπαιδευτεί σε ένα από τα σχολεία του ιδρύματος Salesian.
Ο πατέρας του θα ήθελε γι’αυτόν να σπουδάσει νομική, αντ 'αυτού εισήλθε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, προκειμένου να ασχοληθεί με τη μεσαιωνική φιλοσοφία και λογοτεχνία.
Η διατριβή του, για την οποία τιμήθηκε με πτυχίο το 1954, ήταν σχετική με το θέμα του Thomas Aquinas, έναν Καθολικός Δομινικανός ιερέας και ένας από τα σημαντικότερους μεσαιωνικά φιλοσόφους και θεολόγους.
Το 1956 δημοσίευσε το πρώτο του έργο, The Aesthetics of Thomas Aquinas, το οποίο ήταν μια επέκταση της διδακτορικής του διατριβής.
Σε αυτή την περίοδο ο Eco εγκατέλειψε την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μετά από μια κρίση πίστης.
«... Η πρώτη ποιότητα ενός έντιμου ανθρώπου είναι η περιφρόνηση για τη θρησκεία, η οποία θα μας είχε αφήσει να φοβόμαστε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, το οποίο είναι ο θάνατος, και θα μας είχε αφήσει να μισούμε το μοναδικό όμορφο πράγμα που μας έχει δώσει η μοίρα, που είναι η ζωή», είπε.
Από το 1956-1964 εργάστηκε ως πολιτιστικός συντάκτης για την Radiotelevisione Italiana (RAI), την κρατική τηλεόραση.
Ο ίδιος έγινε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο 1956-1964.
Το 1959 έγινε συντακτικός σύμβουλος στον εκδοτικό οίκο Bompiani όπου άρχισε να αναπτύσσει τις ιδέες του σχετικά με τη σημειωτική.
Από το 1962 στο The Open Work, μια από τις πολλές πραγματείες του, ετοίμασε τη θεμελιώδη θεωρία του ότι όπως κάθε έργο αποτελείται από ένα άπειρο σύνολο σημείων, γίνεται μια ανοικτή εργασία η οποία προσφέρει μια πολλαπλότητα των πιθανών ερμηνειών.
Το 1963 ο Eco εντάχθηκε στο Gruppo 63, ένα ιταλικό κίνημα που αποτελείται από καλλιτέχνες, μουσικούς και συγγραφείς οι οποίοι στοχεύουν να βρουν νέες μορφές λογοτεχνικής και αισθητικής έκφρασης. Τα μέλη του ομίλου τον ενέπνευσαν στα μελλοντικά γραπτά του.
Το 1975 διορίστηκε καθηγητής σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και δημοσίευσε τη θεωρία της Σημειολογίας, εκθέτοντας τις θεωρίες του το 1976.
Μέχρι τα τέλη του 1970 η εμπειρογνωσία του ήταν ευρέως αναγνωρισμένη, αλλά που μόνο με την επιτυχία του The Name of the Rose το 1980 έγινε γνωστός έξω από τον ακαδημαϊκό κόσμο, καταφέρνοντας να αντικρούσει με τον εσωτερισμό της φιλοσοφικής γλώσσας.
Επίτιμος διδάκτορας σε περισσότερα από 30 πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, ο Eco διεύθυνε την σχολή ανθρωπιστικών επιστημών του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.
Ένας πολύγλωσσος, που ήταν επίσης ο επίτιμος πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Σημειολογίας και Γνωστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο και μέλος του Διεθνούς Φόρουμ της Unesco.
Αφήνει μια σύζυγο, την Renate Ramge Eco, μια γερμανίδα καθηγήτρια τέχνης την οποία παντρεύτηκε το 1962 και με την οποία απέκτησε ένα γιο και μία κόρη.
Ο ίδιος μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα σε ένα διαμέρισμα στο Μιλάνο και ένα σπίτι διακοπών κοντά στο Ρίμινι στις ιταλικές ακτές της Ανατολικής Ευρώπης.
πηγή Agence France-Presse
μετάφραση Μ.Κ.ELMA
